نصر نوشت:این روز ها حال وهوای عجیبی دارم انگار که دستانم از کنترل خودم خارج شده است و هر لحظه می خواهد بر تار و پود صفحه ی دیجیتالی روبرویم طرحی بزند تا آشفته بازار ذهنم را که صدای آه و ناله مظلومان از هر گوشه و کنارش بر می خیزد را به دریای آرامی تبدیل کند.

طرح فوق را تقدیم به آرمیتا رضایی نژاد  که پدرش به واسطه ی جهاد علمی که امروز دست مایه ی بعضی از بازی های سیاسی شده است که امروز نام دستاوردهای پدرش را بعضی از سیاسیون ما در جبهه ی برد-برد ملت ایرن در مذاکرات هسته ای به مزایده گذاشته اند می کنم.رضایی نژاد رفت تا به واسطه ی جهاد علمیش, معبری به سوی آسمان باز کند و شور و شوق شهادت را در دل های جوانان زنده کند.

امروز شکوفه ها جایگزین لاله هایی می شوند که روزی در کوچه و خیابان ما مشغول به تحصیل و زندگی بوده اند و روزی در عین گمنامی شان حق همسایگی بر گردن ما داشتند حال ماهستیم و وظیفه مان در برابر شهدایی که زیر پای خون خوارجهانی و هم پیمان دیرینه اش اسراییل غاصب له شدند و راهشان باقی است.

امروز آرمیتا به قاب عکسی نگاه می کند که لبخند پدر بر لبانش بود و حسرتی به دل می کشد که امروز ,خنده های دیروز,با سهل انگاری به گریه های امروز تبدیل شده است و پدری که فکرش را نمی کرد که شاید روزی در جلوی چشمان دخترش به فیض شهادت برسد تا بغض گلوی آرمیتا تا سال ها همراهش باشد و هر شبانه روز به دستان کسانی که او  را از آغوش پدر جدا کرده اند لعنت بفرستد.

اما امروز آرمیتا با خود بغضی دارد که شاید با قلقلکی از جنس پدرانه بشکند او باور نمی کند که دستان کسانی که روزی به خون پدرش آغشته شده بود امروز دستان سبزی به سوی ملت شده باشد بدون آنکه در محکمه ای پاسخ گوی جنایاتش بوده باشد.

توافقاتی که در  مذاکرات ژنو انجام شد بازی برد-بردی نام گرفت که بعد از روز ننگین30دی1392به سیاه چاله ای که ته مانده های انقلاب و امام و جهاد را با هم بلعید و با خود فرو برد نام گذاشته شد.مذاکراتی که دوباره جام زهر امام را به یادمان اورد و برگی دیگر به کارنامه ی افرادی افزوده شد که که پاسخی برای ایندگان ندارند تا بگویند مفهوم نرمش قهرمانانه کلام رهبری را چه برداشتی داشته اند که پاسخش این گونه رقم خورده است.

نرمشی که بیشتر برد-باختش به ملت ایران تحمیل شد و تعلیق20درصد به5درصد روز ننگین تاریخ ایران بعد از انقلاب اسلامی بود و صلحی رقم خورد که پشت پرده اش هر روز صلح شکنی و مکر و حیله است.

نویسنده:امید رنجبر عمرانی